Obraz rajskiej krainy, gdzie życie smakuje lepiej (dosłownie!), w dużej mierze Italia zawdzięcza właśnie mieszkańcom Południa Półwyspu Apenińskiego. Paradoksalnie, właśnie z powodu odwiecznych problemów ekonomicznych włoskich terroni, zmuszonych do emigracji za chlebem, Włochy dla reszty świata, to przede wszystkim wspaniała kuchnia neapolitańska z pizzą margheritą na czele, malownicze nadmorskie krajobrazy, czy oczywiście, mafia – Camorra.
W swych nowych miejscach zamieszkania, Neapolitańczycy otwierali włoskie restauracje i w ten sposób rozpowszechnili swą bogatą kulturę i tradycję kulinarną na świecie. Do dziś kuchnia z Południa Półwyspu Apenińskiego, choć tak odmienna od tej z Północy, uważana jest za esencję kuchni włoskiej, jednej z najbardziej docenianych na świecie.
Lecisz do Neapolu?, sprawdź naszą listę najlepszych pizzerii w Neapolu!
Fenomen kuchni włoskiej tkwi przede wszystkim w prostocie oraz wysokiej jakości produktów. Ta neapolitańska, zwana jest przez krajan również povera, czyli biedna. Odnosi się to jednak jedynie do faktu, że większość składników jest pochodzenia lokalnego – wręcz rośnie na łące lub w naszym warzywniaku, nie trzeba więc wydawać na nie fortuny. Jeżeli już zawiera mięso – są to przede wszystkim podroby, jeżeli ryby – to te najdrobniejsze, które pozostawały po przesortowaniu połowu i sprzedaży tych większych sztuk. Jednym z niewielu mięsnych potraw kuchni neapolitańskiej jest bistecca alla Pizzaiola, cienki stek wołowy podawany z czosnkowym sosem pomidorowym i oregano. Nie pogardzano nawet znajdowanymi przypadkiem w sieciach ślimakami, mięczakami, czy skorupiakami, które dziś pod nazwą frutti di mare, królują na ekskluzywnych przyjęciach, daleko od wybrzeża amalfitańskiego. Dzięki okolicznym uprawom, kuchnia regionu Kampanii charakteryzuje się także ogromną ilością zjadanych warzyw. Powodzeniem cieszą się zwłaszcza bakłażany oraz rosnące na stokach Wezuwiusza słynne pomidory San Marzano, jednak Włosi nie pogardzają również różnymi odmianami papryk, karczochów, cukinii, sałaty, czy szpinaku. Przygotowywanych na wiele sposobów: gotowanych, smażonych, pieczonych, grillowanych, tradycyjnie z dużą ilością oliwy i czosnku. Jednak neapolitańczycy zajmują się także uprawą brzoskwiń, moreli, cytrusów, oliwek i orzechów.
Neapolitańskie przysmaki, to oprócz pizzy, także słodkie desery, czy dania z makaronem oraz z wyśmienitą lokalną mozzarellą, czy z wysokiej jakości winami.
Pizza Margherita
Autorem najpopularniejszej na świecie pizzy, był neapolitański piekarz Raffaele Esposito, na cześć królowej Małgorzaty Sabaudzkiej. Pomidory z lokalnych upraw, mozzarella oraz bazylia miały przypominać włoską flagę.
Któż nie słyszał o mozzarelli? Ten jeden z najpopularniejszych włoskich serów, ponoć nigdzie nie smakuje tak jak w Neapolu. Zwłaszcza, że tam wytwarzany jest z mleka czarnych bawolic rasy Arni, dzięki któremu ser jest delikatny i bardzo miękki. Tradycja ta sięga swymi korzeniami aż średniowiecza, kiedy to lokalni pasterze założyli swe pastwiska nad rzeką Volturno.
Jej nazwa pochodzi od czasownika mozzare, czyli odcinać, gdyż w ten sposób właśnie formuje się kawałki sera. Mozzarella najlepsza jest spożywana na świeżo, pokrojona w plastry i podawana z pomidorami, bazylią, oliwą, solą i pieprzem (znana jako insalata caprese), albo jako dodatek do pizzy, bruschette, czy crostini.
Paranza
W innych regionach zwana fritto misto. Jest to najbardziej znana potrawa ze smażonych owoców morza oraz ryb. Dosłownie paranza oznacza rybaków z kilku kutrów, wspólnie prowadzących połów na morzu.
W kuchni włoskiej to przede wszystkim wina. Ich niezwykłą różnorodność, mieszkańcy Kampanii zawdzięczają przede wszystkim najazdom i podbojom na
przestrzeni lat. Najpierw Grecy przywieźli swe szczepy winorośli Aglianico, Greco i Falanghina. Następnie Rzymianie rozpoczęli uprawę wina Falernian, które podobno było najwyśmienitsze w całym Imperium. Z tych szczepów powstają obecnie białe wina Fiano di Avellino i Greco di Trufo oraz czerwone Taurasi.
Swą wysoką jakość, wina te zawdzięczają dużej ilości słonecznych dni i nasyconej minerałami glebie. Najlepsze pod tym względem są stoki Wezuwiusza, na których rożnie najpopularniejsze wino w okolicy, Lacryma Christi del Vesuvio.
Słodkie desery
W przeciwieństwie do innych regionów Italii, Kampania może się pochwalić szerokim wyborem lokalnych deserów. Te najbardziej znane to sfogliatelle, czyli kruche ciasta z nadzieniem, jadane na śniadanie, razem z cappuccino. Natomiast bardziej oświętnym przysmakiem, są struffoli, przygotowywane na Boże Narodzenie. Są to smażone kuleczki z ciasta z miodem i kandyzowanymi owocami. Natomiast na Wielkanoc tradycyjnie je się pastierę, ciasto z ricotty i ugotowanej pszenicy oraz wody z kwiatu pomarańczy. Nie brakuje również polskich akcentów. Neapolitańska babà, ma swoje początki w zwykłej polskiej drożdżowej babce, a do Neapolu dotarła wraz z neapolitańskimi kucharzami, którzy przepis zaczerpnęli z dworu ówczesnego władcy Lotaryngii, Stanisława Leszczyńskiego.
Jeżeli już mówimy o słodyczach, nie można pominąć neapolitańskiej graffy. Jest to zwyczajny wydawałoby się pączek w kształcie oponki i obtaczany w cukrze, jednak upieczony z ziemniaków. Jest to dość tłusta, i kaloryczna przekąska, zwłaszcza jeśli ma nadzienie z białej lub mlecznej czekolady. Niegdyś przysmak lokalnej niższej warstwy społecznej, dziś jest doceniony przez najwybredniejszych koneserów.
Gdzie zjeść w Neapolu?
Neapol, jako stolica kuchni włoskiej, może się poszczycić wszelkiego rodzaju trattoriami, smażalniami, czy barami, gdzie można naprawdę dobrze (i tanio!) zjeść. Zasada jest jedna – jeżeli w danym lokalu je wielu miejscowych, oznacza to, że warto tam zajrzeć.
Da Matteo
(Via dei Tribunali, 94) – Pizzeria i smażalnia. Jedzenie podawane jedynie na wynos. Można zjeść smażone bakłażany, kwiaty cukinii nadziewane ricottą, palle di riso z zieloną pietruszką lub mięsem, czy frittata di maccheroni. Od czasu szczytu G7 i wizyty Billa Clintona miejsce zyskało sławę, jednak ceny nadal są stosunkowo niskie.
Vittorio Carraturo
(Piazzetta Nilo 6) – Cukiernia. Warto zajrzeć!
Antica Pizzeria Da Michele
(Via Cesare Sersale 1) – Pizzeria o wieloletniej tradycji, dzisiejsze pokolenie jest już piątym, które tam pracuje. To właśnie tam nagrywano słynny film „Jedz, módl się, kochaj” z Julią Roberts. Choć serwowane są tam jedynie dwa rodzaje pizzy – Margherita i Marinara, niektórzy twierdzą, że tam jest ona najlepsza na świecie. Piecze się ją na tradycyjny sposób. Niewałkowane ciasto wkłada się na 90 sekund do specjalnego pieca, tak aby nie stwardniało. Tam na pewno dobrze zjemy, a także tanio – pizza nadal kosztuje tam jedyne 4 euro!
Brandi
(Salita Sant’Anna di Palazzo 2) – to właśnie tutaj Rafaele Esposito przygotował po raz pierwszy pizzę Margheritę.
Gambrinus
(Via Chiaia, 1-2 ) – Najstarsza neapolitańska kawiarnia.
Neapol – gdzie spać?
