Neapol
Neapol w niczym nie przypomina bogatych i eleganckich miast Północnych Włoch. To metropolia o prawdziwie południowym charakterze – tutaj ryk skuterów przeplata się z żywiołowym pokrzykiwaniem sklepikarzy, po ulicach biegają kelnerzy z tacami z espresso, a po ścianach wysokich kamienic raz po raz zjeżdżają na linie koszyki, które pozwalają mieszkańcom uniknąć mozolnego chodzenia po schodach po kawę, pocztę czy zakupy. Nad miastem góruje majestatyczny szczyt Wezuwiusza, który napędza neapolitańczyków do chwytania życia pełną garścią, bo przecież nie znają oni dnia ani godziny, gdy wulkan postanowi o sobie przypomnieć.
Neapol ze zorganizowaną grupą
Do tętniącej życiem stolicy Południowych Włoch warto jest przyjechać ze zorganizowaną grupą, bo w chaosie i zgiełku tego miasta łatwo jest się pogubić. W biurach podróży można znaleźć bardzo różne wycieczki obejmujące zwiedzanie Neapolu – jeśli chodzi o rodzaj transportu, to są to albo wycieczki autokarowe, albo wycieczki samolotowe, natomiast jeśli chodzi o długość ich trwania, to albo objazdówki tygodniowe, albo dwutygodniowe. Programy poszczególnych wycieczek różnią się czasem pod względem trasy zwiedzania Neapolu, ale niemal zawsze turyści mogą się w ich trakcie przespacerować po ogromnym Placu Plebiscytu, odwiedzić Nowy Zamek i zajrzeć do katedry św. Januarego.
Plac Plebiscytu
Ten piękny plac rozciągający się niemal tuż przy nabrzeżu, upamiętnia niezwykle ważne w historii Neapolu wydarzenie, a mianowicie plebiscyt z 21 października 1860 r., w wyniku którego Królestwo Obojga Sycylii zostało połączone z Królestwem Sardynii i Piemontu. Plac otoczony jest przez dwie monumentalne budowle – z jednej strony jest to Pałac Królewski, a z drugiej kolumnada XIX-wiecznego kościoła San Francesco di Paola. Pałac Królewski to budowla barokowa, która wznosi się na średniowiecznych fundamentach rezydencji hiszpańskich wicekrólów i której fasadę zdobi osiem posągów symbolizujących osiem dynastii Neapolu. Z kolei kolumnada kościoła San Francesco di Paola to budowla zaprojektowana na wzór rzymskiego Panteonu, która ozdobiona jest posągami najpotężniejszych władców Neapolu (m.in. Karola I Andegaweńskiego i Wiktora Emanuela II).
Nowy Zamek
Nowy Zamek, który wznosi się przy przystani Beverello, to architektoniczny symbol Neapolu, zbudowany w II poł. XIII w. Charakterystycznym elementem tej andegaweńskiej fortecy jest 5 olbrzymich baszt, zwieńczonych krenelażem i zaopatrzonych w maleńkie okienka. Reprezentacyjne wejście do zamku prowadzi przez jasną, renesansową bramę, zbudowaną w formie łuku triumfalnego i flankowaną dwoma ciemnymi basztami. We wnętrzu zamku można podziwiać dawne apartamenty królewskie, piękną Kaplicę Palatyńską, zbrojownię i więzienia.
A view of the front of the Castel Nuovo in Naples, Italy, licencja: shutterstock/By
Katedra św. Januarego
Neapolitańska katedra, wzniesiona w XIII w., stanowi niezwykłą skarbnicę pamiątek historycznych. Poza tym to właśnie tutaj przechowywana jest głowa św. Januarego (patrona Neapolu), wraz z dwoma szklanymi ampułkami jego krwi. Trzy razy do roku (w pierwszą sobotę maja, 19 września i 16 grudnia) w kaplicy ma dochodzić do cudownej przemiany krwi świętego Januarego z postaci skrzepniętej w postać płynną. I choć kościół katolicki nigdy oficjalnie nie uznał „cudu przemiany”, to neapolitańczycy wierzą, że w momencie, gdy krew przestanie ulegać przemianie, nastąpi wybuch Wezuwiusza. W cud można wierzyć lub nie, ale fakt jest taki, że ostatnia duża erupcja Wezuwiusza, która miała miejsce w 1944 r., nastąpiła właśnie wtedy, gdy krew świętego nie upłynniła się.
Czas wolny w Neapolu
Jeśli w trakcie wycieczki objazdowej przewidziany jest czas wolny, to koniecznie trzeba się napić kawy w jednej z eleganckich kawiarenek w Galerii Umberto I albo zjeść neapolitańską pizzę – przez wielu uważaną za najlepszą pizzę na świecie. Galeria Umberto I to elegancki, przeszklony pasaż, zbudowany na wzór Galerii Wiktora Emanuela w Mediolanie. Imponujące, szklane sklepienie galerii, zawieszone jest na wysokości 56 m, a jej posadzkę zdobią XIX – wieczne mozaiki.
Na pizzę z kolei można się wybrać do dzielnicy Mergellina, gdzie znajduje się wiele pizzerii oferujących bardzo dobre ceny. Neapol to miasto, w którym narodził się zwyczaj jedzenia pizzy, a turyści, którzy odwiedzili stolicę Południowych Włoch, zgodnie przyznają, że pizza neapolitańska nie ma sobie równych na całym świecie. Podstawą neapolitańskiej margherity jest nie tylko lekkie ciasto (wiele lokali ma tu swój własny, unikatowy przepis na ciasto), ale też mozzarella di buffalo, świeże pomidory i wyrosłe w południowym słońcu listki bazylii. Na niepowtarzalny smak pizzy neapolitańskiej znaczący wpływ ma też sposób jej przyrządzania – pizza ta jest bowiem wypiekana w ceglanym piecu opalanym drewnem.
Neapol jest miastem tak różnym od klasycznego Rzymu, renesansowej Florencji i huśtającej się na wodzie Wenecji, że nie sposób jest go nie odwiedzić. Spacer po tym przepełnionym hałasem mieście pozwala lepiej zrozumieć różnice między bogatszą północą i biedniejszym, ale znacznie bardziej temperamentnym południem Włoch.