Neapol to miasto leżące u stóp Wezuwiusza, które nęci pięknymi widokami, bogatą historią, wieloma atrakcjami turystycznymi oraz smaczną kuchnią. Miasto to jest także pełne sprzeczności, nowoczesność i historia mieszają się na każdym kroku. Aby w pełni odkryć to miasto, należy skosztować kilku najważniejszych dań, przekąsek i słodkości, które doskonale opisują charakter Neapolu. W Neapolu króluje pizza i o tym wie każdy, jednak co jeszcze warto spróbować na mapie kulinarnej Neapolu? Przeczytaj nasz kulinarny przewodnik po Neapolu.
Ciebie to nic nie kosztuje, a ja pozyskam środki na następne artykuły. Z góry Ci dziękuję!
Pizza Margherita
Oczywiście „królową” w Neapolu jest pizza. Wakacje w Neapolu nie mogą obejść się bez pizzy. Różni się ona zdecydowanie od tej znanej na świecie, a nawet od tej wypiekanej w północnej części Półwyspu Apenińskiego. Jest to dodatkowo królowa pizz z niezwykle długą i bogatą historią! Margherita wyjątkowo minimalistyczna pizza, bez zbędnych dodatków. Tylko sos i ser, na cieście z lekko przypalonymi brzegami. Pizzę Margheritę w Neapolu znajdziemy praktycznie w każdej pizzerii, jednak warto jej spróbować chociaż raz w tych najbardziej znanych pizzeriach.
Takie miejsca w szczególności dbają o jakość składników, smak oraz atmosferę dla podtrzymania wysokiej oceny wśród krytyków kulinarnych i znawców. Jeśli Neapol – to cienka niczym kartka papieru pizza z roztopioną mozzarellą (oczywiście di bufalla) na sosie z pomidorów San Marzano prosto ze zboczy wulkanu Wezuwiusza.
Frutti di mare – kulinarny przewodnik po Neapolu
Spędzając urlop w Neapolu nie można zapomnieć o skosztowaniu owoców morza. Miasto to leży nad Zatoką Neapolitańską z bezpośrednim dostępem do morza. Dzięki temu serwowane tam ryby i frutti di mare nie mają sobie równych. Co więcej, spacerując po uliczkach Neapolu możemy co chwila spotkać stoiska i sklepy, które sprzedają owoce morza z porannego połowu.
Warto wiedzieć, że wpływy greckie, francuskie, hiszpańskie i włoskie dały początek kuchni neapolitańskiej. Kuchnia ta oparta jest na lokalnych składnikach tj. pomidorach, które trafiły do Italii w XVI w. z Nowego Świata, czarnych oliwkach z Lacjum, owocach morza i bogactwie strączkowych roślin. Z tego połączenia wzięły się przepisy tak smaczne i proste jak np.: spaghetti alle vongole fujute.
Z kolei, długi makaron doprawiony oliwą z oliwek, pomidorami, papryką peperoncino, czosnkiem oraz pietruszką doskonale komponuje się z małżami sercówkami, nazywanymi po włosku – vongole. Frutti di mare były i są obecnie luksusem, więc w dawniej w biedniejszych domach do makaronu i sosu dodawano kamienie wyciągnięte prosto z morza, które oddawały potrawie swój aromat.
Zeppole
Zeppole to małe, neapolitańskie pączki, które jada się zarówno na słodko jak i na słono. Mogą być one dodatkiem do obiadu, ale serwuje się je również posypane cukrem. Pączuszki te mają kształt kulek i zrobione są drożdżowego ciasta z chrupiącą skórką i miękkim środkiem. Najlepiej smakują jeszcze ciepłe, świeżo upieczone.
Struffoli
Struffoli to kolejny deser, który warto spróbować w Neapolu. To także małe, drożdżowe pączki pochodzące z tego miasta. Drożdżowe pączki po upieczeniu układane są w małe piramidki, następnie polewane są słodkim syropem i posypywane posypką. Deser jest bardzo smaczny, jednak zaskakująca może być twardość ciasta.
Kulinarny przewodnik po Neapolu – Lasagna napoletana
Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby lub nie próbowała lazanii. Danie to kojarzy się przede wszystkim z włoskim regionem Emilia – Romagna. Lazania to nic innego jak zapieczone płaty makaronu z sosem mięsno-pomidorowym-ragù i posypane startym parmezanem. Jednak w zależności od miejsca, gdzie jest ona przygotowywana ma zupełnie inne oblicza. Na przykład w Ligurii sos mięsno-pomidorowy zastępuje się pesto genueńskim. W regionie Wenecji Euganejskiej zamiast ragù stosuje się podduszone radicchio, w Umbrii do ragù dodaje się różne podroby, takie jak na przykład grasicę, wątróbkę drobiową, szpik kostny czy móżdżek. Jest także lazania z Neapolu, czyli lasagna napoletana.
Neapolitańska lazania to danie tradycyjne, jadane zazwyczaj w ostatni dzień karnawału oraz podczas innych niedzielnych i świątecznych obiadów.
W lazanii neapolitańskiej używane są płaty makaronu z mąki pszennej durum, czyli bez dodatku jaj. Zamiast typowego sosu z mielonym mięsem w tej lazanii smaży się małe pulpeciki, natomiast sos pomidorowy przygotowuje się oddzielnie. Różnicą jest także fakt, że beszamel zastępowany jest ricottą i mozzarellą.
Babbà
Poza typowo makaronowymi i ziemniaczanymi daniami i przekąskami, nie możemy pominąć tradycyjnego deseru z Neapolu, czyli babbà. Jest to ciasto drożdżowe wypiekane w kształcie grzyba, które dodatkowo nasączone jest rumem. Historia powstania ma podobno polskie korzenie. Babbà została prawdopodobnie wynaleziona przez króla Stanisława Leszczyńskiego, któremu kiedyś podano suche drożdżowe ciasto, ten oblał je swoim ulubionym rumem i tak powstał ten znany w Neapolu smakołyk. Jednak zanim babbà zagościła na stałe na stołach Neapolitańczyków, przebyła dość długą drogę. Kucharz króla Leszczyńskiego, który wyspecjalizował się w babbà wyemigrował oraz założył cukiernię w Paryżu. Dopiero wiele lat później podróżując po Europie rozpowszechnił ją także we Włoszech. Współcześnie powstało wiele sposobów serwowania tego deseru. Jednym z nich jest pokrojenie ciasta na plastry, ułożenie ich w kubeczku i przełożenie bitą śmietaną bądź czekoladowym kremem z dodatkiem owoców. Jeszcze innym sposobem jest nacięcie ciastka i nadzianie go kremem.
Smaczny przewodnik po Neapolu – Frittatina della pasta
W Neapolu KuP bardzo często możemy spotkać smażone przekąski, które sprzedawane są w tzw. rosticceriach. Najczęściej sprzedawane są jako przekąska na wynos z podgrzewanych lad ustawionych przed barami i pizzeriami. Najpopularniejsze wśród tych neapolitańskich są: palle di riso z ryżu – arancini, panzarotti- krokiety ziemniaczane, zeppoline – smażone ciasto drożdżowe oraz frittatine della pasta. Smażona przekąska jaką jest frittatine della pasta powstaje z beszamelu i makaronu bucatini.
Frittatina di patate
Z kolei frittatina di patate to smażone owalne placki, które pod niezwykle chrupiącą skórką kryją mięciutkie wnętrze z pureè ziemniaczanego, które dodatkowo posiada szynkę bądź serem. Jest to kolejne bardzo proste, smaczne i sycące danie z Neapolu.
Arancini
Arancini to chrupiące kulki wyrabiane z ryżu arborio o średnicy około 12 cm. Każdy kto odwiedził chociaż raz południe Włoch, a w szczególności Kampanię i Neapol zna te smażone przysmaki nadziewane warzywami, mozzarellą lub mięsem. Bez problemu można je dostać na całym Półwyspie Apenińskim, jednak najlepiej smakują właśnie w Neapolu. Jest tutaj wiele rodzajów tej przekąski. Występują również w kilku kształtach tj. jako kulki, stożki i owalne walce.
Sfogliatella
Sfogliatella to popularny deser – ciastko z farszem z ricotty, semoliny oraz kandyzowanej pomarańczowej skórki, które oplecione jest ciastem listkowym – riccia lub kruchym – frolle. Każdy szanujący się mieszkaniec Neapolu zamawia ten smakołyk na śniadanie do kawy.
Braciole napoletane involtini di carne, czyli zrazy zawijane po neapolitańsku
Braciole w różnych regionach Włoch, nie zawsze oznacza tę samą potrawę. Zamówiona braciola w restauracji na północy Italii to sporych rozmiarów wieprzowy kotlet z kością pieczony na grillu, duszony lub smażony. W Neapolu jest to zraz wołowy bądź cielęcy zawijany i duszony w sosie pomidorowym.
Crema di limoncello – kulinarny przewodnik po Neapolu
Dzień zwiedzania Neapolu warto zakończyć kieliszkiem lokalnej nalewki – crema di limoncello. Jest to jeden z najczęściej produkowanych obok oczywiście limoncello, nalewek z Kampanii. Jego produkcja jest nieskomplikowana. Najważniejsze ze składników są cytryny, pochodzące zazwyczaj z wybrzeża Amalfi lub Neapolu, spirytus oraz mleko lub śmietanka. Gaje cytrynowe są jednym z typowych elementów krajobrazu Kampanii. Drzewa cytrynowe rosną na tarasach skalnych i przykrywane są słomianymi matami, które mają ochronić rośliny przed zbyt dużym nasłonecznieniem i utratą wilgoci. Cytryny z Sorrento charakteryzują niesamowitym aromatem oraz soczystym miąższem.
Neapol warto zwiedzać wszystkimi zmysłami, dania serwowane w tym mieście z pewnością nie pozwolą tak łatwo o nim zapomnieć.
Autor: Magdalena Łydka