Palazzo Como

, Tagi , , , ,

Historia

Jest to budynek pochodzący z okresu renesansu, obecnie będący siedzibą muzeum Gaetano Filangieri. Znajduje się w dzielnicy Pendino.

Nieznane są dokładne dane dotyczące początków budowy obiektu. Wiadomo, że już w 1404r. Był on własnością Giovanniego Como, syna Girolamo, który w 1450r., z pomocą brata Fabio nabył posiadłość i ogród sąsiadujący z jego własną, aby stworzyć jedną większą rezydencję. Prace nad przebudową budynku rozpoczęły się w 1464r. Wg projektu architektów Rubino di Cioffo da Cava i Evaristo da San Severino. Realizacja projektu jednak zaczęła postępować wolniej, gdy neapolitański kupiec, Angelo Como z rodziną, postanawiają nabyć kolejny ogród będący własnością Francesco Scannasorice, który jednak odrzucał wszelkie oferty. Dopiero gdy wkroczył  Alfonso II Aragoński, którego Leonardo Como (syn Angelo), był sekretarzem, zaczęły pojawiać się pewne zmiany. Nabył on teren należący do Scannasorice i w 1488r. Podarował go rodzinie Como w zamian za lojalność.

Rozbudowa

W następstwie budynek uległ rozbudowie: powstał duży salon wewnętrzny, nowe okna. Następnie, na parterze powstały apartamenty Angelo Como, wychodzące na wielki ogród wraz ze wspaniałą fontanną. Na piętrze natomiast, oprócz wspomnianego już wielkiego salonu, znajdowały się apartamenty reszty członków rodziny. Niestety w późniejszych latach, dynastia aragońska traci swą pozycję w mieście, w następstwie czego również rodzina Como popada w ruinę, a nie posiadając spadkobierców, którzy mogliby mieszkać w pałacu, decydują się go wynająć. Najpierw są to zakonnicy, później w 1567r. Tommaso Salernitano, który wynajmował budynek aż do 1587r., kiedy to posiadłość sprzedano niejakiemu Marcello de Bottis. Ten ostatni jednak, po paru miesiącach opuścił pałac, a następnie wynajął go Kongregacji Św. Katarzyny Sieneńskiej. Budynek zostaje przekształcony na klasztor kościoła San Severino al Pendino. Prawdopodobnie z tego okresu pochodzi popularna legenda o tzw. „munaciello”, złośliwej istocie, który zamieszkuje stare domy w Neapolu. Tak, czy inaczej, bracia przebudowują wnętrza budynku, tak, aby mógł on spełniać funkcje klasztoru. W latach 1815 i 1820r, niektóre wnętrza obiektu zostały przekształcone na fabrykę piwa Austraka Antonio Mennela, inne natomiast pełniły funkcje archiwum Królestwa Obojga Sycylii.

Między rokiem 1879 i 1882 r.

ważyły się losy Palazzo Como, ponieważ rozważano likwidację via Duomo, wraz ze wszystkimi przylegającymi do niej budynkami. W wyniku protestu wielu uznanych intelektualistów, nie zburzono obiektu, a jedynie przesunięto go o 20 m. Ponadto w czasie przebudowy w latach 1779 – 1782, odnowiono wnętrza, które w efekcie uzyskały eklektyczny wystrój. Nad pracami czuwali toskańscy inżynierowie Eduardo Cerrillo, Carlo Martinez i Alberto Pedone. Po rekonstrukcji budynku, stał się on siedzibą prywatnego zbioru dzieł sztuki Gaetano Filangieri. W ten sposób powstało istniejące po dziś dzień, Museo civico Gaetano Filangieri, uroczyście otwarte w 1888r. Niestety wiele kolekcji wystawionych w obiekcie, razem z wieloma dokumentami archiwalnymi zostało zniszczonych wskutek pożaruw 1943r. w San Paolo Belsito, w miejscu, gdzie zostały tymczasowo przetransportowane.,

Antyczny pałacyk jest cennym przykładem architektury z okresy renesansu, a za sprawą rekonstrukcji powierzonej trzem architektom nieneapolitańskim, zyskał styl toskański.

W chwili obecnej w Muzeum Filangieri znajdują się cenne zbiory  monet, broni, porcelany,  kostiumów i książek zgromadzonych w XIX w. przez Gaetano Filangieri.  W muzeum znajdują się również obrazy takich artystów, jak: Jusepe de Ribera, Bernardino Luini, Fedele Fischetti, Francesco Solimena, Francesco Jerace, Lorenzo Vaccaro, Filippo Tagliolini, Gesualdo Gatti i Luca della Robbia.

Najlepsze hotele w Neapolu

Poprzedni

Zamek Sant’Elmo

Kościół San Domenico Maggiore

Następny

Dodaj komentarz