Palazzo Reale, czyli Pałac Królewski, jest jedną z czterech rezydencji Dynastii Burbonów w Neapolu. Pozostałe to Caserta, Capodimonte oraz Portici. Okres panowania dynastii przypada na wiek XVIII i XIX, a jej zasięg terytorialny rozciągał się na całe Królestwo Neapolu oraz Królestwo Sycylii, połączone później w jedno Królestwo Obojga Sycylii.
Pałac Królewski został zbudowany na miejscu innej reprezentacyjnej rezydencji Hiszpanii, której celem było zapewnienie luksusowego pobytu Filipowi III Habsburgowi, który jednak nigdy z niej nie skorzystał. Chociaż w 1600r. zlecono projekt budowy nowej rezydencji królewskiej architektowi Domenico Fontana, rodzina królewska większość czasu mieszkała w Casercie, ze względu na bezpieczeństwo – Neapol, jako miasto położone na brzegu, było odsłonięte na oblężenie wrogich flot.
Pałac wielokrotnie przebudowywano. Każdy jego lokator kontynuował dekorację budynku, tak że ostatecznie stała się wystawną i luksusową rezydencją z wielkimi, marmurowymi salami. W XVIII rezydencja była restaurowana pod okiem Luigi Vanvitelli, a następnie Gaetano Genovese. Budynek ten jednak na przestrzeni wieków, doświadczał nie tylko wzlotów, ale i upadków. W 1837 r. pałac padł ofiarą pożaru a w czasie II Wojny Światowej, został poważnie uszkodzony na skutek ataku bombowego.
Plac Plebiscytu w Neapolu
Do budynku wchodzi się od Piazza del Plebiscito (Plac Plebiscytu), zawdzięczający swą nazwę plebiscytowi z 1860 r., który zadecydował o połączeniu Królestwa Obojga Sycylii z Królestwem Sardynii i Piemontu. Miało to na celu stworzenie jednego, spójnego państwa włoskiego. Naprzeciw głównej, zachodniej fasady, po drugiej stronie placu znajduje się kościół San Francesco di Paola, przypominający rzymski Panteon. Na jego fasadzie znajdują się XIX-wieczne posągi władców Neapolu: Roger II, Karol Andegaweński, Alfons V Aragoński, Karol V Habsburg, Karol III Burbon, Joachim Murat i Wiktor Emanuel II – książę Sabaudii i pierwszy król zjednoczonych Włoch.
Dzisiaj pałac jest w posiadaniu 30 – salowego muzeum istniejącego od 1919r., Biblioteca Nazionale (Biblioteka Narodowa) – największej biblioteki południowych Włoch, Teatr San Carlo (Teatr Świętego Karola) – największego i najstarszego włoskiego teatru operowego, wybudowanego w 1737 r. W rezydencji znajduje się również kilka urzędów.
Z ogrodu na dachu budynku rozciąga się widok na port Molo Beverello na południu, Piazza del Plebiscito na zachód. Jest on jednak rzadko otwarty dla zwiedzających. Warto odwiedzić również Giardino Romantico, gdzie znajdują się kontrowersyjne prace Mimmo Paladino. Z pewnością dodatkowym atutem będzie rozciągający się stamtąd widok na zachwycający zamek Castel Nuovo.
Godziny otwarcia:
pon – pt: od 9.00 do 13.00 oraz od 14.00 do 17.00
sob: od 9.00 do 14.00
nr tel: 848 800 288
nr tel kom oraz połączenia zagraniczne: +39 06 399 67 050
Warto odwiedzić:
http://www.coopculture.it/heritage.cfm?id=76